เมื่อ 20 ปีก่อน ในตอนเด็กยูโกะกับผม(ยู)พบกันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของโบสถ์ มีเด็กเป็นจำนวนมากที่สูญเสียพ่อแม่ถูกนำมาที่นี่ ยูโกะกับผมก็เป็นหนึ่งในนั้น วันนึงยูโกะก็ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไป ส่วนผมก็ยังคงอยู่ที่นั่นต่อ ความสัมพันธ์ของเราสองคนมีเพียงเท่านั้น ไม่มีอะไรอื่นใดอีก ยูกล่าวออกมา …ภาพของยูโกะทับซ้อนทับเด็กผู้หญิงอีกคน ท่ามกลางเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เด็กคนนั้นยื่นมืออกไขว่คว้าหาความช่วยเหลือ ที่ข้อมีอมีนาฬิกาสีแดงประดับอยู่ เด็กคนนั้นตะโกนร้องเรียกว่า “พี่คะ” ยูตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบสิ่งของบางอย่างออกมา สิ่งนั้นคือนาฬิกาข้อมือเก่าๆที่พังแล้วเรือนนึง คุเซะออกมาออกมาตั้งแผงขายของใช้ของเขาที่ทางเดินในโรงเรียน ยูเห็นจึงแวะเข้ามาดู แต่ไม่ได้สนใจจะซื้อ ยูถามคุเซะว่าจริงๆไม่จำเป็นต้องมาที่โรงเรียนอีกแล้วไม่ใช่เหรอ คุเซะบอกว่าเขามีเรื่องต้องจัดการหลายอย่าง จู่ๆยูโกะก็แวะเข้ามาถามราคาเสื้อสเวทเตอร์ที่วางขายอยู่ คุเซะตอบว่าสายตาเยี่ยมเลยจะซื้อให้แฟนเหรอ ยูโกะจึงตอบว่า”อาจจะใช่มั้ง ใช่ใหมคะรุ่นพี่ยู” แต่ยูก็ไม่มีปฏิกริยาอะไรเลยจากการล้อเล่นของยูโกะ นางิที่ห้องศิลปะกำลังเปลือยกายวาดรูปนู้ดตัวเองอยู่ นางิกำลังคิดอะไรอย่างที่เธอไม่เข้าใจ เธอฉีกรูปที่วาดอยู่ทิ้งไป แล้วก็เริ่มใหม่อีกครั้ง ยูโกะเดินตามยูไปเรื่อยๆ … Continue reading 199 | ef – a tale of melodies. | 02. read